Ik ben Kristine, 32 jaar, en solo-zorgmama van een bijna 4-jarige neurodiverse dochter.

Als baby ben ik geadopteerd uit Sri Lanka en groeide ik op in Nederland, samen met mijn drie adoptiezusjes. Mijn jeugd was warm en met mijn zusjes had ik het fijn, maar toch voelde ik altijd een diepe eenzaamheid. Er was weinig ruimte voor emotionele veiligheid. Daarnaast groeide ik op met het christelijke geloof, wat bij mij zorgde voor veel angst en verstikking. Inmiddels weet ik dat ik zelf ook neurodivers ben.

Alles bij elkaar maakte dat ik een uitweg zocht in feestjes, alcohol, sigaretten en verkeerde relaties. Toch maakte ik mijn opleiding toerisme af en later schoolde ik me om tot apothekersassistent. Uiteindelijk kwam ik in een foute relatie terecht en op mijn 27e raakte ik zwanger. Al snel werd duidelijk dat ik er alleen voor stond. Toen mijn dochter vier maanden oud was, moesten wij naar de vrouwenopvang. We hebben daar tien maanden gewoond en, gek genoeg, was dat voor mij een fijne ervaring.

Daarna verhuisden we naar een nieuwe plek. Geen contacten, een onbekende omgeving en het was winter. Toen voelde alles echt als rock bottom. Maar na een paar maanden kwam er een shift. Vanaf het moment dat mijn dochter geboren was, was ik al een ander mens, maar oude gewoontes kwamen steeds terug. Op dat dieptepunt dacht ik: dit moet anders.

Ik ging me verdiepen in vroegkinderlijk trauma, het innerlijke kind, neurodiversiteit, trauma en het lichaam, heling, de kracht van gedachten en frequenties, en nog zoveel meer.

Ik stopte met roken (waar ik in de vrouwenopvang weer mee begonnen was) en een paar maanden later stopte ik ook met drinken. Allebei waren het jarenlang mijn manieren geweest om te ontsnappen. En dit allemaal dankzij het helen van mijn innerlijke kind.

Ook verdiepte ik me in bewust ouderschap, omdat ik merkte dat ik niet de ouder was die ik wilde zijn voor mijn dochter. Maar ik had nooit geleerd hoe het wél moest. Dus besloot ik mezelf opnieuw op te voeden. Dit is het zwaarste, maar ook het beste wat ik ooit heb gedaan.

Ondertussen blijkt dat mijn dochter geen prikkels kan verwerken en daardoor bijna nooit doorslaapt, en overdag voortdurend zorg nodig heeft om te kunnen functioneren. Maar hé, ondanks alles ben ik enorm dankbaar. Zonder al die obstakels was ik nooit deze versie van mezelf geworden.

Ik ben nog steeds aan het groeien, maar ik weet nu dat helen niet alleen zwaar en serieus is. Je heelt juist om weer te kunnen genieten van het leven en de beste versie van jezelf te worden.

En nu ben ik hier om jou te helpen, zodat jij het niet alleen hoeft te doen en niet alles zelf hoeft uit te zoeken. Mijn eerste workshop REPARENTING komt eraan, en daarna zullen er nog veel meer volgen. Levensveranderend en met liefde gemaakt, zodat ook jij gaat leven vanuit wie je werkelijk bent.

Liefs,
Kristine